گنجور

بابافغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۲

 

هر زمان از عشق پاک آن شوخ با من خوشترست

بیش خاصیت دهد هرچند می بیغش ترست

شمع را هر ذره گر پروانه یی خیزد ز مهر

جان آن یک بیشتر سوزد که پر آتش ترست

صاحبان حسن اگرچه فتنه جویانند لیک

[...]

بابافغانی
 
 
sunny dark_mode