×
        
        
    
                بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۸۴
در چمن تا قامتش انداز شوخیکرد سر
سرو خاکستر شد و پرواز قمریکرد سر
بینیازی لازم اقبال عشق افتاده است
عجز مجنون آخر استغنا به لیلیکرد سر
آسمانعمریست در ایجاد دل خول میخورد
[...]
                                ۱۰ بیت
                            
                            
                            