هر که رو تابد ز عاشق، خط مشکینش سزاست

گل که با بلبل نسازد دست گلچینش سزاست

هر سری کز شور سودا نیست فانوس خیال

سنگباران گر نماید خواب سنگینش سزاست

هر که در مستی شود چون کبک آوازش بلند

[...]

هر که از بی طاقتی نالید تمکینش سزاست

هر که از فتراک سرپیچید بالینش سزاست

از پریشان اختلاطی رنگ بر رویت نماند

هر که با گلچین مدارا می کند اینش سزاست