گنجور

اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۷۴

 

اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری

گر کوشی وگرنه کی کم و بیش خوری

بگریز ز خلق زانکه زنبور و شند

گر نوش طلب کنی همه نیش خوری

اهلی شیرازی