گنجور

همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۲۰

 

ای باد مراغه حال خویشان خون است

وان یار مرا زلف پریشان چون است

خون گشت دلم ز درد نادیدنشان

گویی دل نازنین ایشان چون است

همام تبریزی