گنجور

آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۹

 

خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی

آیی شبی و رحم به پیریم کنی

پایت مالم، که پایمالم نکنی؛

دستت بوسم، که دستگیریم کنی

آذر بیگدلی