×
        
        
    
                صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۷۸
محو رخسار تو دلگیر نگردد هرگز
چشم و دل آینه را سیر نگردد هرگز
پرده صبح امیدست شب نومیدی
تا غذا خون نشود شیر نگردد هرگز
نیست دلگیر ز سرگشتگی خود عاشق
[...]
                                ۱۲ بیت
                            
                            
                            