گنجور

واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۷۴

 

رفتم از خود، خویشتن را بس که دزدیدم به خود

رشته عمرم گسست، از بس که پیچیدم به خود

واعظ قزوینی