گفتم که: به مدحتِ تو خورشید شوم

نی آنکه چو گل آیم و چون بید شوم

نومید دلیر باشد و چیره زبان

زنهار ! چنان مکن ، که نومید شوم

گفتم که به سایهٔ تو خرشید شوم

نه آنک چو عود آیم و چون بید شوم

نومید دلیر باشد و چیره‌زبان

ای دوست، چنان مکن که نومید شوم