×
جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۶۳
شدم به طرف گلستان که تا گلی چینم
ز سرو قامت دلدار درد برچینم
دلم ببرد و به رخسار خویش پرچین کرد
نهاد سلسله بر ما ز زلف پرچینم
به گرد باغ بسی طوف میکنم باری
[...]
۷ بیت