گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی

ور تیر جفا بر دل چون موی زنی

من دست ز دامن تو کوته نکنم

گر همچو دفم هزار بر روی زنی

هر روز پگاه خیمه بر جوی زنی

صد نقش، تو بر گلشنِ خوش‌بوی زنی

چون دف، دلِ ما سَماع آن‌گاه کُنَد

کِش هر نفسی هزار بر روی زنی