چون بار فلک بست به افسون ما را

وز خانه خود کشید بیرون ما را

از بس که بلا نمود گردون ما را

چون شیر دهانیست پر از خون ما را

با باغ گل و باده گلگون ما را

چون دید حسد نمود گردون ما را

گرماش ز باغ کرد بیرون ما را

سردابه گزید باید اکنون ما را