×
جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۹۱۰
از وصال مایوس است این دلی که من دارم
او بهشت و طاووس است این دلی که من دارم
قرمزی گل رویی برده صبر و آرامم
در فرنگ محبوس است این دلی که من دارم
۲ بیت