بر عید رخت دلم چو پیروز نبود

از عید دل سوخته جز سوز نبود

گویند که چون گذشت روز عیدت

ای بی‌خبران چو عید خود روز نبود

دل درخور صحبت دل‌افروز نبود

زان بر من مستمند دلسوز نبود

زان شب که برفت و گفت خوش‌باد شبت

هرگز شب محنت مرا روز نبود