تسلیم چو بر حادثه پیروز شود

هم حادثه یار و حیله‌آموز شود

هر سان که بود چو حالها گردانست

روزی به شب آید و شبی روز شود

کی بود کی که شب محنت من روز شود

صبح اقبال من آن روی دل افروز شود

بی تو از سینه چو خواهم که برآرم نفسی

نارسیده به دلم آه جگرسوز شود

کی شود دوخته چاک دلم از تیغ غمت

[...]

تا چند زمانه فتنه اندوز شود؟

هر گوشه، کمانِ کین سیه توز شود؟

زیبد که جهانیان به پشمی نخرند

ملکی که به کامِ پوستین دوز شود