جز در ره علم دین دل آسوده مکن

جان از سخن فلسفه فرسوده مکن

تا لوح دل تو خالی از نیک و بدست

زنهار سیه ز حرف بیهوده مکن

دل را بغم زمانه آلوده مکن

جان را هدف خیال بیهوده مکن

می خور که جهان هیچ بود آخر کار

خود را ز برای هیچ فرسوده مکن