گنجور

غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷

 

وقت ست که آسمان موجه نازد

مهر آینه پیش رخ نهد مه نازد

این خود شرف دگر بود نیست عجب

گر مهر به پابوس شهنشه نازد

غالب دهلوی