گنجور

عطار » مختارنامه » باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان » شمارهٔ ۱۷

 

ای نور رخت خاک سیه بگرفته

وز مرگ توآفتاب و مَه بگرفته

وین عالم چون عجوزهٔ فانی را

از آرزوی تو دردِ زَه بگرفته

عطار