گنجور

انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶۵

 

با خاک برابرم ز بی‌سنگی خویش

وز دل خجل از دوام دلتنگی خویش

یارب بدهم شرم ز بی‌شرمی خویش

تا باز رهم ز ننگ بی‌ننگی خویش

انوری