گنجور

اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۱

 

آن خواجه گرش گاه بخرمن نقتد

کس را ز کفش جوی بدامن نفتد

گر افکنیش ز شاخ طوبی بزمین

چون غنچه ز مشت او یک ارزن نفتد

اهلی شیرازی