گنجور

مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

 

یاری که بدوست سربلندی ما را

وز دوری اوست مستمندی ما را

می گفت چو در دل خرابم بنشست

کآخر به خراب درفکندی ما را

مجد همگر