منعت از همنفسان چند بصد پند کنم

من که خود دلشده ام منع کسان چند کنم

بیوفایی مکن از دوری من حمل که من

گر کنار از تو کنم بهر زبان بند کنم

جای دوری بود از رشک رقیب تو ولی

[...]

گفتی که لب آلوده به می چند کنم

گر می نبود، دل به چه خرسند کنم؟

می نوش که تا نامه اعمال تو را

بر نامه جرم خویش پیوند کنم