بپذیر دلی را که پراکندهٔ توست

برگیر شکاری که هم افکندهٔ توست

با صد گنه نکرده خاقانی را

گر زنده گذاری‌، ار کُشی‌، بندهٔ توست

مدعی که آتش اعراض فروزندهٔ توست

مدعای دل او سوختن بندهٔ توست

گر کنی پرسش و بی جرم بود چون باشد

تهمت آلود گنه کاین همه شرمندهٔ توست

آن که افکنده به همت دو جهان را ز نظر

[...]