گنجور

کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۶۵

 

ماییم نهفته گریه در خنده چو گل

مرده بدمی و از دمی زنده چو گل

خود را بهمه میان درافگنده چو گل

و اندر همه مجمعی پراگنده چو گل

کمال‌الدین اسماعیل