×
کمالالدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۶۵
ماییم نهفته گریه در خنده چو گل
مرده بدمی و از دمی زنده چو گل
خود را بهمه میان درافگنده چو گل
و اندر همه مجمعی پراگنده چو گل
۲ بیت