اقبال تو به عالم عِلوی عَلَم کشید

وز فخر بر صحیفهٔ دولت رقم کشید

تا برگرفت زیر قلم ملک شهریار

بر نام بدسگالَش گردون قلم کشید

وقتی‌ که بحر فتنه برآشفت وموج زد

[...]

بر ماه روشن از شب تاری علم کشید

وز مشک سوده بر گل سوری رقم کشید

زنجیره‌ای ز قیر و طرازی ز غالیه

بر عارض چو ماه و رخ چون بقم کشید

آشوب خلق را خط مشکین خدای عرش

[...]

در جان و دل چو آتش عشقش علم کشید

سلطان صبر رخت به ملک عدم کشید

مهرش چو جای کرد در اوراق خاطرم

بر حرفهای غیر یکایک قلم کشید

دل را که بود طایر قدسی بریخت خون

[...]

تنها به راه دوست نه دست از حرم کشید

بفشرد پای و بر سر خود هم قلم کشید