تا هرچه علایق‌ست بر هم نزنی

در دایرۀ محققان دم نزنی

تا آتش در عالم و آدم نزنی

یک روز میان کم زنان کم نزنی

یک روز به طبع با رهی دم نزنی

تا عالمی از عربده بر هم نزنی

ای سنگین دل اگر بمیرم ز غمت

کمتر ز یکی آه بود کم نزنی

آن به که نفس ز کارِ عالم نزنی

وز دست زمانه دست بر هم نزنی

هم غصّهٔ روزگار و هم قصّهٔ خویش

مردانه فرو میخوری و دم نزنی

هرگز به مزاجِ خود یکی دم نزنی

تا از دمِ خویش، گردنِ غم نزنی

هرچند ملولی تو، یقین است که تو

با اینکه ملولی، ز کسی کم نزنی

چو ببیند که هیچ دم نزنی

وندران سوز و گریه کم نزنی