زلف سیهت که مشک را زو گله هاست

از تاب و شکن سلسله در سلسله هاست

آسایش صد هزار دلهاست ولیک

ما را دل از او آبله در آبله هاست

تا عرش ز سودای رخش ولوله‌هاست

در سینه ز بازار رخش غلغله‌هاست

از بادهٔ او بر کف جان بلبله‌هاست

در گردن دل ز زلف او سلسله‌هاست