برده پیشش عُطارد از معلوم

فطنت و حلم و رای و نطق و علوم

گفت پیرا نهادِ جمله علوم

مر مرا کن درین زمان معلوم

هرچه دانسته‌ام ز نوع علوم

کرده‌ام جمله خلق را معلوم

توان شناخت به یک روز در شمایل مرد

که تا کجاش رسیده‌ست پایگاه علوم

ولی ز باطنش ایمن مباش و غره مشو

که خبث نفس نگردد به سالها معلوم

خواهی که ز توحید نمانی محروم

میکوش به درک فیض و تحصیل علوم

آنگاه رسی به کام دل کاندر تو

گردید یکی عالم و علم و معلوم