گنجور

انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۴

 

در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست

ای بس دل سرگشتهٔ غمکش که تراست

می‌بر دل و می ده غم و فارغ می‌رو

دور از دل من زهی دل خوش که تراست

انوری