گنجور

واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۲۴

 

عالمی پر شده از پرتو خورشید رخش

شرم او باز زما چشم رمیدن دارد

واعظ قزوینی