گنجور

مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴

 

چون تنگ دل آکنده شد از بس گله هات

معذورم اگر برم به هر کس گله هات

وز تنگدلی چو شرح جور تو دهم

اول نفسم گریه بود پس گله هات

مجد همگر