کی دهد مر بخار را تسکین

کاتش اندر دلست ای مسکین

چند گویی که مهر ازو بردار

خویشتن را به صبر ده تسکین

کهربا را بگوی تا نبرد

چه کند کاه پاره‌ای مسکین؟

یافت شه از ادای آن تسکین

بست دل در وفای آن مسکین

تا چو از دور بیند آن مسکین

شود او را ز دیدنش تسکین