گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۰۹

 

اشک خالی کن دلهای غم اندوخته است

سخن سرد نسیم جگر سوخته است

در بیابان تمنا اثر از منزل نیست

می کند آنچه سیاهی، نفس سوخته است

صائب تبریزی