گنجور

مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۵

 

ناگاه طلسم جسم را میشکنم

این لوح تهی زاسم را میشکنم

جاوید بقید تن نخواهم ماندن

من عاقبت این طلسم را میشکنم

مشتاق اصفهانی