×
        
        
    
                عطار » مختارنامه » باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان » شمارهٔ ۱۴
رفتی و مرا خار شکستی در دل
در دیدهنیی اگرچه هستی در دل
بر خاک تو برخاست دل پرخونم
کز دیده برفتی و نشستی در دل
                                ۲ بیت
                            
                            
                            
