ساقی ز غم تو تا کی از دست شوم

تا چند ز پا مال ستم پست شوم

عمریست که در خمار غم سوخته ام

باز آ که بیک نظاره ات مست شوم

کو همت عالئی که تا پست شوم

کو نیستی ز خویش تا هست شوم

کی می‌گذرد به عاقلی عمر عزیز

ای عشق بیار باده تا مست شوم

بگذار که تا می خورم و مست شوم

چون مست شوم به عشق پا بست شوم

پابست شوم به کلی از دست شوم

ار مست شوم نیست شوم، هست شوم

بگذارکه تا می خورم و مست شوم

چون مست شوم به عشق پابست شوم

پابست شوم به کلی از دست شوم

از دست شوم نیست شوم هست شوم