×
صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۶
چو برگ بر سر حاصل نمی توان لرزید
کجاست سنگ که دل از ثمر گرفت مرا
همان ز گوهر من چشم می شود روشن
اگر چه گرد یتیمی به بر گرفت مرا
ز طور سرمه حیرت کشد به چشم کلیم
[...]
۱۲ بیت