دیدهٔ ما نکو شده روشن

چشم عالم به نور او روشن

ز بس بینندگی چونصبح روشن

نبود از وی نهان یکچشم روشن

چنان که سرمه سواد نظر کند روشن

مرا نظاره خط چشم تر کند روشن

به نور عقل نبردیم ره ز خود بیرون

مگر که عشق چراغ دگر کند روشن

تأمل آینه پرداز فکر ناصاف است

[...]