در عشق تو من پای زسر نشناسم

روز از شب و حنظل ز شکر نشناسم

شکر از شادی شکایت از غم چه کنم

چون راحت و خیر و خیر و شر نشناسم

شیخ خشک از صوفی تر نشناسم

وز بی بصری کور ز کر نشناسم

در پوزش من اسب متازید ایراک

دیری است که تا گاو ز خر نشناسم