ما را غم تو زیر و زبر می دارد

هر روز ز هر روز بتر می دارد

صبرم که رسیدست به طاقت کارش

از دست غم تو پای بر می دارد

هر ذره به مهرت دل گرمی دارد

وز دلگرمی زبان نرمی دارد

برداشته‌ای حجاب، اما ز ادب

کی روی تو بیند آن که شرمی دارد؟