تقدیر، که بر کشتنت آزرم نداشت

بر حسن و جوانیت دلِ نرم نداشت

اندر عجبم ز جان‌ستان کز چو تویی

جان بستد و از جمال تو شرم نداشت

تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت

بر جان و جوانیت دلی نرم نداشت

اندر عجبم ز جان ستان کز چو تویی

جان بستد و از جمال تو شرم نداشت

دلدار چو در سینه دل نرم نداشت

آزرد مرا و هیچ آزرم نداشت

بی‌جرم ز من برید و در دشمن من

پیوست به مهر و ذره‌ای شرم نداشت