گنجور

کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۳

 

آن بت که سوی دهانش رهبر سخنست

نسرین بر و پسته لب و شکّر سخنست

بوسه ز دهان او کجا دارم چشم؟

چون با لب او مرا سخن در سخنست

کمال‌الدین اسماعیل