شاه بی‌پیل و اسب و بی‌فرزین

خاصه بی‌رخ نیرزدت خرزین

هر سواری چو کوهی اندر زین

موی بشکافتی ز رای رزین

زهی ستوده خصالی که رایض عزمت

سپهر سرکش بدرام را کشد در زین

نشست قدر ترا هرمهی، ز شکل هلال

بنقره خنگ فلک بر نهند از زر زین

تویی که همتّ تو بر کشد بگردون تنگ

[...]

شاها!تا کی پیاده ماند فرزین؟!

پیلت در پویه با دو، اسبت در زین

خندد برخش اختر و، چه خوشتر ازین؟!

کآذر برزین بود، چو آذر برزین