زمانت دهم تا پیمبر رسد

چوآمد تو را تیغ بر سر رسد

مبادا که ناگه سپه در رسد

شما را از آن رنج بر سر رسد

ترک جان گیرد بجوهر در رسد

چون ز خود بگذشت در جوهر رسد

باز تره در دو ماه اندر رسد

باز تا سالی گل احمر رسد

هر آن کو ز ره پیشتر در رسد

به سلطانی ملک خاور رسد

کسی را که این نور در سر رسد

به هر دم سلامی به دلبر رسد

زخم از هنر همیشه به صاحب هنر رسد

چون خانه صدف که به آب از گهر رسد

افتادگی گزین که ازین خاکدان پست

شبنم به آفتاب ازین بال وپر رسد

بر دل گذار دست که در گلشن ادب

[...]