×
        
        
    
                بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۶۲
بینیازان برقربز بحر و بر برخاستند
درگرفتند آتشی کز خشک و تر برخاستند
بسکه در طبع غناکیشان توقع محو بود
دامن افشان چون غبار از هر گذر برخاستند
پهلوانی بود اگر واماندگان زین انجمن
[...]
                                ۱۲ بیت
                            
                            
                            
