گر عقل رمید، عشق دلبر باقی‌ست

صد دجله خون بر مژه تر باقی‌ست

دل هست درون سینه گر آه نماند

گر شعله ز پا نشست، اخگر باقی‌ست

تو مپندار که نه شاه و نه لشکر باقیست

نه دگر روح و رمق در تن کشور باقیست

تا دوسر کرده به سَنگان و به لنگر باقیست

عاقل آسوده بُوَد تا به جهان خر باقیست