×
        
        
    
                فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹
دنیا چو یکی خانه و جای همه است
وین خانه غم سراسرای همه است
این است که عیش و نوش این خانه تمام
از بهر یکی نیست برای همه است
                                ۲ بیت
                            
                            
                            
