گنجور

واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۱۴

 

گندم ز بیقراری ما از برای نان

خندید آنقدر که شکم بر زمین نهاد!

واعظ قزوینی