گنجور

غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

 

در خورد تبر بود درختی که مراست

خاییده آتش ست رختی که مراست

بی آن که تو بدنام شوی می کشدم

ناسازتر از خوی تو بختی که مراست

غالب دهلوی