گنجور

امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۷

 

هر شب غم تو به مه اشارت‌کُنَدَم

وز چشم پر آب خواب غارت کندم

یک شب نگذارد که کنم دیده فراز

چندان که خیال تو زیادت کندم

امیر معزی